çaylaklık güzel şey..
hayalleri,umutları vardır çaylakların her yeni güne "acaba..acaba yazar oldum mu? "
diye tarifsiz bir umutla,heyecanla başlarlar.
artık yazarlık mertebesine eriştiklerinde kendilerine çeki düzen vermeleri gerektiğini kendilerine tekrar tekrar hatırlatırlar..
(kilo vermelerini,kaslı görünmelerini,zayıflarsa kilo almalarını,saç ve sakallarının simetrik görünmesi gerektiğini,annelerine öff demenin yalnış olduğu,her sabah işlerine,okullarına zamanında gitmeleri ve arkadaşlarına örnek olmaları gibi..) çünkü onlar artık toplumun saygın kesiminden insanlardır..(daha doğrusu saygın kesime girmeye çalışan adaylardır)
ama içlerinde kötü çaylaklarda var tabii..
yazar olduklarında " şunun nick i ne laann " deyip bok atmalar olsun
"herkesin azına zıçarım leaan " diyip kutsal yazarlık görevini kötüye kullanmayı düşünen çaylaklarda vardır ve daima olacaktır
olsunda bi yerde herkes iyi olacak değil ya.
(bkz: çaylak psikolojisi)
(bkz: yazar olmayı bekleyen çaylak)
