zap suyunun sesini başına koyuyordum şarkılarımın listesinin.
korkuyordum.
sonra iniyordum otobüsten...
çarşıdan bizim eve giden,
ömrümün en uzun,
ömrümün en kısa,
ömrümün en çocuk,
ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum...
çünkü sonunda annem oluyordum
babam kokuyordum sonunda...
soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim, çocuk olmaktan...
ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...
ben seninle bir gün Van`daki bir kahvaltı salonunda.
ben seninle (sadece bilmek zorunda kalanların bildiği) bir yol üstü lokantasında...
ben seninle, ağrı dağına mistik ve demli bir çay kıvamında bakan doğubeyazıt`ın herhangi bir toprak damında...
ben seninle herhangi bir insan elinin terli coğrafyasında olma ihtimalini sevdim...
ben senin,
beni sevebilme ihtimalini sevdim!
yaşayabilme ihtimali adlı şiirden bir bölümdür. sadece bu kısım bile etkileyici olduğunu gösterir. yılmaz erdoğan başarılı bir şairdir.
