hayatındaki her şeyi sadece "mantık" ile yapmmış insanın sonu. belki doğrudur, başı da diktir; ama ilerde birgün gerçek seveni olmadığında "niye kimse beni sevmiyor" diye ortalarda yakınmayacaksa... gayet iyi. ya peki ilerde kişi yaşlandığında mesela mantık olarak yaşlı ve kırışık birini sevmek genç torunu için *"taviz vermek" olabilirse...
o zaman iki şartname var;
1)
taviz vermeden dik kaldığında kendinin hakkından gelmek.
kimseden medet gelmeyince yakınmamak.
mantığı etkilenmesin diye duygular da nedir bilmemek...
2)
taviz vererek alttan almak.
yeri geldiğinde dostları için ezilip büzülebilen.
herkes birbirini sevsin de dünya işleri öyle idare edilir bir şekilde demek.
belki çok üzülen...
ama sevdiği için ilerde sevilebilme ihtimali olan... *
