yüzde yüz hastalıklı, kafası karışık ve her daim, "şunu yapacağım, bunu yapacağım" diyerek kendisini hem ruhsal hem de fiziksel olarak yoran insandır. büyük hayalleri ve büyük çıkmazları vardır bu insanın. sahip olamadığı saatleri ve ben'leri. çoğu zaman "ev" adı verilen, fakat aslında modern taş beton yığını olan mağaralarda yaşar. berrak olamaz bu insanın zihni; çünkü etrafı korkunç bir reklam ormanıyla kaplıdır, her ne kadar istemese de. örnek vermek gerekirse, a noktasından b noktasına gidene kadar yüzlerce olmadık şeylerle doluşur beyni; yeni çıkan cep telefonu, x marka spor giyiminin yeni ürünleri, bilmem kaç kilometreden bilmem kaç kilometreye 10 saniyede çıkan arabalarda yaşanan indirim ve daha bir sürü ıvır zıvır. sahip olma duygusu fethetmiştir içini; her şeyin fazlası, herşeyin en iyisi; çünkü daha azına sadece düz adam layıktır. kimi zaman sıkılır bu kaostan; düzenden kaos, kaostan da düzenin oluşması yalan gibi gelir. kaçar da bazen, küçük sakin bir şehire. ama yapamaz.** kalabalıklarda arasına karışacağı sokaklar arar.. çizgilerine basmadan yürüyebileceği kaldırım taşları. işin en tuhafı da bütün bu yaşadığı şeyler normal gelir kendisine. çünkü içindedir, göremez. görecek olursa da zaten; ya şair/yazar olur ya da deli.
