şehit gaffar okkan'ın diyarbakırspor'a verdiği önem, diyarbakıspor'un bugünlere ulaşmasındaki payı göz önünde bulundurulduğunda insanın içini burkan gelişme...
futbolun sadece futbol olmadığını, bir şehrin dinamiğinin futbol ile nasıl değişebileceğinin farkındaydı rahmetli. şehir halkının sadece bir günlüğüne futboldan başka bir şey düşünmemesinin, bir günlüğüne sadece futbol konuşmasının, çoğu zaman yaşamakta güçlük çektiği duyguların doksan dakikalığına doruklara çıkmasının ne kadar önemli olduğunu biliyordu. hep kötü anılan, hep kötü denilen diyarbakır da bir futbol şehri olabilirdi, bir eskişehir, bir kocaeli, bir ordu, bir dingin şehir...
oldu da bir süreliğine..bölücüler tribünleri ele geçirinceye..
peki ya diyarbakır halkı? diyarbakırspor'a beklentisiz bir sevgiyle bağlananlar?
üç-beş tane çapulcu, bölücü için değer mi koca şehri futboldan yoksun bırakmak? üç beş tane çapulcu hor gördürebilir mi onca futbol aşığını? gördürüyor işte, görüyoruz. işte o zaman kazanıyor çapulcular. sen hor gör, ben hor göreyim, diyarbakırlı hor görülsün, çapulcu kazansın...
doğu'da kısa bir süre kalmama rağmen, o halkın hor görülmedikçe çapulcuyu da eritecek, bir eskişehir de olacak potansiyelinin var olduğunu hissettim.
bırakalım oynasınlar, bırakalım bağırsınlar, o takım ne kadar iyi olursa o sesler de o kadar kesilecek...
diyarbakıspor'u ligden kovmadan önce ağzımızın sularını akıtarak izlediğimiz fc barcelona ile düşmanları atletic bilbao'nun yaptıkları kupa maçında taraftarların açtığı ortak pankartı hatırlatmak isterim: "basklar ve katalanlar, bize hoş geldin deyin; avrupa'nın yeni milletleriyiz."
