boşa kürek çekildiğinin bir başka versiyonu. hayatın başka bir oyunu bu da işte. mutluluk gelip geçici bir hevesdir diyeceğim olmayacak biliyorum. ama böyle durumlarda başka bir tanım yapamıyorum maalesef. hayatın bize sundukları farklıdır sevgili dostlar. bir insan sizi deliler gibi seviyorken siz sizin sevginizi hiç haketmeyecek başka bir kimseye sırılsıklam aşık olabiliyorsunuz. kıçınıza tekmeyi yediğiniz vakit çok değil üç beş ay geçtikten sonra hayat eski haline dönüveriyor ve yeni bir aşk serüveninin ortasında buluyorsunuz candynizi.
bazen diyorum ki sevmek bu kadar zor mu? zor olan bir insanı sevmek mi, yoksa o sevgiyi gösterebilmek mi? "emek vermeden yemek olmaz." der hep annem. tamam işte emek veriyorsun ama olmuyor bazen. seviyorsun hesapsızca. "yok lan, içimde tutacağıma bilsin onu ne kadar sevdiğimi" diyorsun, ama olmuyor. en sevdiğim kıyafetlerini giyersin onun için. sevgiyle bakarsın gözlerinin içine. umursamaz. ne var yahu? yine ne oldu şimdi?
şey ben aslında seni sevmiyorum. yani öyle zannediyordum şimdiye kadar. meğer gelip geçici bir hevesmiş. ama inan sorun senden değil benden kaynaklanıyor inan. ben böyle biriyim işte. sen benden daha iyilerine layıksın. o temiz kalbin her şeyin en iyisini hak ediyor.
öğehh! ebru gündeş'ten geliyor:" kararsın dünyam, yıkılsın dağlar. artık candymden başka dostum yok... !"
kısa bir depresyon dönemidir merak etmeyin. her şeyin düzelmesi için , unutmayı değil alışmayı öğrenebilmek için biraz zamana ihtiyacınız var demektir. ha tabii uzunca bir süre sevgiye olan inancınızı yitirmenizi de unutmamak lazım. hayat acımasız, hem de çok!
