geçenlerde, annem televizyon karşısında pür dikkat sabah sabah seda sayan' ı izliyor. yok ebegümeci kalbe iyi geliyormuş, ayrıkotu basuru yok edermiş falan..
ben de, alışverişe çıkmak için fırsat kolluyorum. ''anne alışverişe kaçta çıkalım?'' diye soruyorum, ''sus bi dakka'' deyip ağzıma tıkıyor lafı.. neyse. seda sayan' la ilgilenmediğim için, önüme dönüp gazetemi okumaya devam ediyorum. tv' de tanıdık bir ses ilişiyor kulağıma.. tüm ön yargılarımı yıkıp, televizyona doğru bakıyorum yan yan.. bendeniz' in sesinde bir hatun, şarkı söylüyor. üç beş saniye kitleniyorum kalıyorum. gözlerim erik gibi oluyor, ''yok artık! bendeniz mi bu?'' diyorum sesli sesli..
annem, ''saat 4 gibi çıkarız alışverişe'' diyor.
yahu ben böyle mutasyon görmedim arkadaş! bildiğin, o 90'ların bendeniz' i olmuş. incelmiş, gençleşmiş.. yalnız, gitmiş o fütursuzca özgür ruhu, serserimsi havası.. yerine hanım hanımcık bir bendeniz gelmiş. hala taş gibi, o ayrı..
ayrıca, yeni albümünü çıkarmış. güzel de olmuş. (evet. programın bu dakikasına kadar izledim)
