yılmaz güneyin "yol" filminden sonra karşılaştığım en iyi türk filmi.
film hakkında söyleyebileceklerim. öncelikle sibel karakteri baskıcı türk aile yapısından nefret etmektedir. sibel hedonistik bir yaşam sürme hayalindedir. tamamen "özgür kız" olmak istiyordur. sibelin hayatta hiç bir amacı yoktur, baskı altında yaşamaktansa ölmeyi tercih etmektedir ve bu yüzden birkaç kez intihara teşebbüs etmiştir.
cahit karakteri ise; sibel gibi hayatta hiç bir amacı yoktur. ama cahit bu amaçsızlığı seçmemiştir, ölen eski karısı, cahit için hayatta hiç bir amaç bırakmamıştır. ve cahit almanya da amaçsızca içip, sıçmaktadır. "ıssız adam" dır. amaçsız yaşam cahite zor gelir ve oda intihara teşebbüs eder.
ve bu noktada iki hayat kesişir. aralarında yavaş yavaş alevlenen bir aşk başlar. ne yazık ki sibelin özgürlüğü, cahitin de ıssızlığı bu aşkı başlamadan bitirme noktasına getirir. ama artık bu iki karakter bu aşktan sonra değişirler. bir amaçları olur. birbirleri için hayata tutunurlar. ama kader yine ağlarını örer.
