kapantmıştım kalbimin kapılarını
ama sen geldin araladın
bıkmıştım bu zalim hayattan
beni sen hayata bagladın
bilmezdim bir daha bir daha sevecegimi
yine ögrettın bana sevmeyı
yeniden doğdum seninle
ögrendim yürümeyi
ne olur bırakma ellerimi
yanlızlıktı sensizken tek yoldaşım
geceler ise arkadaşım
neredeydin bu güne dek beni bulmadın
oysa ben seni hep aradım
bugüne dek hep keşke deyip durdum
her yeni başta ve sonda aynı kelime ''keşke''
yanılgılar içinde büyüdüm
yanlış insanlar , yanlış yüzler , yanlış aşklar
evet kapatmıştım kapılarını
ama sonra sen cıktın karşıma
bunu sen kalbime girince anladım
işte yine bir baslangıç daha
ama bu sefer eminim bu sefer ''keşke'' demicem
yıllar sonra senin için söylediğim tek şey ''iyiki'' olacak
