iki uca götürür insanı bunun farkına varmak. bazen hayatın ne kadar anlamsız olduğunu görüp öldürmeyi düşünürsünüz kendinizi, bazen de yine aynı şeyi görüp nasılsa bir anlamı yok diye deli gibi yaşamaya başlarsınız. kabul edilmesi en zor olan mutlaklıktır, o yüzden insanların büyük çoğunluğu dinlerde bulur aradığını. hayatın anlamsızlığını farkeden insan öznel anlamlar yaratır,**** hayatını bunlar için yaşamaya başlar. ama ne kadar çırpınırsa o kadar batar, yarattığı anlamların sonluluğu her defasında umudunu kırar. ama hayatın anlamsızlığını bir kere sezdiyseniz geri dönüş yoktur, once you know you can never go back durumudur. halbuki cehalet öyle midir, düpedüz mutluluktur.
