daha yazı yazmayı bile bilmezken dolaplarını teker teker boşaltıp, defterlerini hunharca karaladığınız kişidir, diğer bir yarınızdır. eşyalarının kurcalandığını anlayınca da küçük çaplı bir savaş çıkarırken "anneee şu aptal kızına bir şey söyle yaa" diye bağırıp, arkanızdan koşturandır.
biraz daha büyürsünüz, bu sefer ablanın blue jean'ine, kasetlerine merak sararsınız. kasetlerini gizli gizli alıp dinlemenin verdiği zevki hiçbir şey kolay kolay vermemektedir o zamanlar. olur da kaset bozulursa, gene kaçınılmaz olan fırçayı yersiniz tabii. size o güzel müzik kültürünü aşılayandır abla. ilkokulda yaşıtlarınız yonca evcimik ve türevlerini dinlerken, o size take that'ten metallica'ya uzanan bir müzik kültürü aşılamıştır.
aslında o kimi sinirli davranışlarının ardında, herkesten çok çocuksu ve bir o kadar da sizi seven biri barındırdığını bilirsiniz. sizi her düştüğünüzde elinizden tutup kaldıran, öğüt verendir. öğütünü dinlemediğinizde de "e be güzelim dememiş miydim ama ben sana, ah bi dinlesen beni" diyendir. anne şefkatiyle yaklaşır size. ama hiçbir zaman aranıza bir ebeveyn mesafesi koymaz. yeri geldi mi her türlü hakareti karşılıklı sarfederken, yeri geldi mi de can ciğer kuzu sarması olunur ablayla. çoğu zaman kendinize bile açamadığınız sırlarınızı ona hiç çekinmeden açarsınız. dostların en vazgeçilmezi, en yücesidir yani; her ne yaparsanız yapın size sırtını asla dönmeyecek olandır.
en acısı da ondan ayrı kalmaktır be sözlük. sayesinde kavga etmeyi, okuldan eve döndüğünüzde o gün olan gerekli gereksiz ne varsa anlatmayı ve "bugün bir film aldım, beraber izleriz bak tam senin tarzın" demeyi özlediğinizdir. en sonunda "o orada mutluysa, ben de mutlu olmalıyım, evet olmalıyım" dersiniz. defalarca bu konuda bencillik yapmamak için karar almış olsanız da yüreğiniz sürekli bencillik etmektedir. belki de canından çok sevmekle bencilliğin bir arada yaşandığı kişidir abla..
iyisi mi vakit varken paket paket jelibon yiyip birlikte bir film daha seyredilmelidir..
