göğüslerin cinsel işlevinden ve emzirmekten başka birşeylere de yaradığını kimse öğretmemişti ona.
artık gözünü açma zamanı gelmişti. dikiz aynasından gördüğü iki kişinin yansıması neden olmuştu buna.
az önce arabasından indirdiği bir kadın ve küçük çocuğu. çocuk uyuyakalmıştı, annesi cılız kollarıyla kucakladı çocuğu ve uzaklaşmaya başladılar. dikiz aynasında, savunmasız, yalnız, mutsuz, muhtaç küçük bi kız ve annesi.
dikiz aynasından bakakaldı adam. ağlamaya başlamıştı, onların bu hallerine. sevmek değildi onunki. o, hiç kimseyi sevememişti ki. acımak gibiydi, sahiplenmek gibiydi, oyun gibiydi. hayatı gibiydi..
müziğin sesini daha da açtı. artık müzik dinlemiyordu! yaptığı beynine gürültünün hücum etmesini sağlamaktı. aynada uzaklaşmalarını izledi ağlayarak. uzaklaşıyorlardı oysa objects in the mirror are closer than they appeardı.. bi anlam verememişti bu duruma. aslında gerçekte olduklarından daha yakındılar, ama uzaklaşıyolardı da. bu nası bi tezattı. imam böyle yaparsa cemaat neler yapardı.
kadın birden koşmaya başladı, çocuğunu da sürüklüyodu. aynadan bakmaya devam etti. bulanık dünyadan farksızdı ayna.. neyin gerçeğe denk geldiği, neyin bir yanılsama olduğu artık koca bi soru işaretiydi adam için.
umursamadı, gözyaşlarını silip sürat yaptı.. ertesi sabah her şey aynıydı. hayatı hep aynı kalacaktı. onun için kadın göğsü asla huzur bulabileceği bi yer değildi..
