of of... geçmiyo saatler geçmiyo günler... geçmiyo aylar... hep böyle mi? olcak hep ayrı şehirde mi? olcaz biz senle... hep bekliycem mi? ben seni keşke okusan bu yazıyı keşke gözlerimin içine bakarak cevap versen bu sorulara keşke keşke... sevmiyorum artık bu kelimeyi keşkeyi, belkiyi , bekleyi sevmiyorum işte etrafımdaki kişileride sen hariç ama sana olan sevgim hep artıyo hergün biraz daha çok seviyorum seni onlara duyduğum sevgiyide sana duyuyorum öyle bir yere koydum ki seni aklımda yüreğimde kolay kolay çıkmıycak... çıkmamalı hep orda kalmalı ömür boyu, yaşam boyu, ölünceye dek , sonsuza dek , hiç bırakmadan birbirimizi senle uyanmalıyım güne senle kapatmalıyım gözlerimi senle yaşamalıyım ne yaşıycaksam acı veya tatlı ama senle olmalı bu yazıyıda seninle yazmalıyım aslında şuan yanımda olsan tutsan ellerimi berbaber yazsak bu yazıyıda yok yok bunu tek başıma yapıyım böyle anlamsız garip bir yazı yazdığım için kızarsın sen bana.
bıktım biliyo musun artık sana yazı yazmaktan. bu sözlüğe yazdığım 2. yazı sana olan peki ya kağıtlara onlar sayısızca herhalde... okuycan birgün onları ama uzunca bir süre sonra 2-3 sene sonra çok uzun 2-3 sene umarım bekleriz birbirimizi umarım ayrılmayız.
özledim ya seni çok özledim hemde, yanına gelcem az kaldı çok değil ama olcak işte zamanımız ayrılmıycam hiç yanından bırakmıycam seni sen nereye gidersen oraya gitcem çıkmıycam odandan kim ne derse desin 1 sn bile ayrılmıycak ellerin ellerimden umrumda olmuycak kimse doya doya bakcam gözlerine özledim çünki seni çok özledim...
