kendisine sanatçı diyen şekilsiz yaratıkla dalgasını geçen, aynı anda ona acıyan, şefkat gösteren, pek kızmayan ama en nihayetinde insan olduğunu yüzüne vuran 1999 yapımı woody allen filmi.
--spoiler--
bir miktar ahlak, ya da yaşam, dersi de içerir film. önem sıralaması yaparken bir noktaya fazla takılmanın bütünü görmeye engel olduğuna dair bu mesaj, emmet'in sahneye ay dekorunun üzerinde inme saplantısında kendisini gösterir. o'nu sahnede dinlemeye gelenler o'nun dekordan sahneye düşüşünü izlerler. emmet neyi merkeze koyacağını bilememiştir. emmet ray'in kendi hayatının merkezine yerleştirdiği müzikal yeteneği de, hayatının kenarında olduğunu varsaydığı hattie'yi (samantha morton) tamamen kaybettiğini farkettikten sonra etkisiz hale gelir. filmin sonunda emmet gitarını parçalar ve "hata yaptım" der. belgesel anlatım tarzını kullanan filmdeki anlatıcılardan biri olan woody allen'dan öğrendiğimize göre, ondan sonra emmet'ten pek haber alan olmaz.
seyirci, her zaman olduğu gibi, orasında burasında hayıflanır filmin. kimisine göre haketmiştir emmet, ya da yeteneğine yazık olmuştur, hem daha gençtir o'na kız mı yoktur, ayrıca farelere ateş etmek bir sanatçıya yakışmamaktadır.
Kişisel fikrim ise, bir sanatçının (woody allen) kafasından çıkmış ve bir sanatçı hakkında yapılmış en iyi filmlerden biri olduğudur. Her insan gibi Emmet Ray'de bir takım yamuk yumuk parçaların bütünüdür ve o parçaları bir arada tutan kural o'na yeteneğini veren ve aynı anda o'na Hattie'yi kaybettiren kuraldır.
