muhteşem bir ertem eğilmez filmidir. karakterlerin hepsi derince işlenmiştir. en küçük rolü olan oyuncuya dahil üç boyutlu karakterler oluşturulmuştur. oyunculuklar ve yönetmenlik başarısı, duygusunu, mizahını dozunda ve mükemmel ayarlayabilen bir senaryoyla tamamlanınca ortaya bir başyapıt çıkmış demek yanlış olmaz. öyle bir filmdir ki gülen gözler bir sahnesinde gözlerinizden yaş getiriken hemen ardından gelen sahnesiyle katıla katıla güldürebilir üstelik duygu sömürüsüne kaçmadan! ertem üstadın şener şen'li sahnelerle doğruğa çıkan mizah anlayışıysa dönemin kat be kat üstünde. hatta o kadar üstünde ki günümüzde pek az hatta hiç kimsenin yakalayamadığı bir absürdlüğü gerçekçi kılma başarısı mevcut. yaşanan absürd olaylar o kadar gerçekçi ki, bişey diyemiyorsunuz. çünkü sırıtmıyor, üstüne basılmıyor. aynı sahneleri tayfun güneyer çekseydi bi git derdik misal. günümüzde üstadın üslubuna tek alper mestçiyi aday görürüm kendi gözümde. alper mestçi ne kadar saf absürd-komedi türüyle ilgilensede üstadın mizahi durumlarda anlatım üslubuyla benzeştiririm onu kendi kafamda. karakterleri çevremizde hatta evimizde olan bir film gülen gözler. sıkı senaryo örgüsü uzun süresine rağmen bir an bile sıkılmanıza izin vermiyor. sadık şendil ne güzel adammış, keşke kemal sunal filmleri yerine sadece böyle dramlar yazsaymış. onlar nasıl karakterler, hem bizden hem uçarılar. hem siz hangi türk filminde sevdiği kıza uçağıyla! kur yaparken, menzilini ayarlayamayıp, balkonda ki çamaşırları pevaneyle alıp götüren bir damat adayı gördünüz. günümüz popüler dram yönetmenleri izlesin ve ders alsın bu filmden. ben yıllardır bu film gibi bir popüler dram izlemedim çünkü. 10/8
edit: ayrıca kemal sunal güldürülerini sevmediğim çıkmasın yukarıda ki yazımdan, bayılırım. lakin bu kadar derin karakterler yazabilen bir senarist yerine daha sıradan biri de yazabilir o filmleri. ki kemal sunal'ın en iyi filmerini de sadık şendil yazmıştır.
