***babamın arkadaşı uzaktan bir akraba ısrarla erkek çocuk umuduyla 11 kız çocuğundan sonra hamile eşinin ikiz kız doğurmasıyla kalp krizi geçirmişti.Kendisine geçmiş olsuna gidilirken benide götürmüşlerdi.Ev küçük gerçekten de nohut oda bakla sofa bir yerdi.Bir süre sonra sürekli biri girip biri çıkan boy boy kızları saymaya çalışırken işin içinden çıkamayınca hasta yatağındaki amca ile aramızda şöyle bir konuşma oldu:
-amca bu kızların hepsi senin mi?
-evet kızım hepsi benim.
-allah allah hepsi mi senin?
-evet yavrum hepsi benim.(adamcağız yavaş yavaş yatağında kıvranmaya başlarken annemde kaşını gözünü yamultmaya başlamıştı.)
-ama ama olmazki hepsi hepsi hepsi mi senin?
-he yavrum heee hepsi hepsi hepsi de benim... derken annemin bacağımı kerpeten edasıyla bükmesiyle kendime geldim.adamcağıza ikinci kalp krizi geçirtmemek için konuşmanın ardından kalkmıştık..adamın yüz ifadesini hatırladıkça hala gülerim..
