bu salt etnik vasfı itibariyle mutlu olacağını düşünen çoğu zaman aç ve mutsuz olan insandır. bir depremde onbinlerce vatandaşını, akrabasını kaybeder ama mutluluğu için kendi ölçeğinde niteliksiz ama ona bakanların damarlarındaki kanın değerine göre öncelikli bir anlam taşıması dolayısıyla bir kelimeden ötürü mutlu olmayı etnik gerekçelere koşullamayı yeğleyen insandır. tuhaf bir mutluluk anlayışı var. son istatistiklerde avrupanın en mutsuz insanı seçildi. ama bunu bir de ona sor. asli mutsuzluğunu kompanse etmenin böyle bir yücelik tevehhümünden geçtiğini bilenlerin üzerinde iyi çalışmış olduğu bu tamlamanın mesruriyet kıstası kabul edilmesi, bir araya gelinen gruplarla sallanan bayrak ve atılan slogan ölçüsünde rahatlatıcılığı vardır. ne mutlu türküm diyene cümlesinin, sadece kitleleri hareketlendiren motor görevini kirasını ödemediğinde üzerine çöken sıkıntısını bertaraf etmede kinetik hale getiremez. bu insan, yıllarca 30 bin insanını bu ve buna benzer cümleler sebebiyle kaybetme yanlışını anlamamakta ısrar ettiği için de mutlu değildir. üç tarafı denizle, dört tarafı düşmanla çevrili olduğu retoriğinden süzülen düşman üretme paranoyasından kurtulmadıkça da mutlu olamayacaktır.
