bir sürü ifade satılır el altından. yanıltmak için karşındakini çeşit çeşit alır takarsın sende yüzüne. maksat ikna etmektir çevrendekileri, bilinsin istemediğine. bakma başarılı da olursun bazen. inanır insanlar, hakkında düşünmelerini istediklerine.
lakin katmazsın hesaba gözlerini. bir maske yok yeryüzünde perdeleyen gözleri.
yalancı kahkalarının ardından en kötü dersin "fazla güldüm gözümden yaş geldi".
ah şu bahaneler... her vakit örtbas eder di mi gözlerdeki nemi?
halbuki bilmez misin en sağlam maske, sözcüklerindir senin.
sorarım, hangimiz medet ummadık kelimelerden? takındığın ifade daha mı inandırıcı oldu dersin söylediklerinden? düşünsene bi, üzgün görünsen dahi ettiğin iki şen şakrak söz güldürmedi mi karşındakini? gülmekten karnı ağrırken, farketti mi bükmüş olduğun dudağı? gözlerine bakmayı akıl etti mi dersin?
hislerini, düşündüklerini sıradan cümleler ardına kim saklamamış ki bugüne kadar? "ne güzel bir gün" derken sen yanındakine, kim inanmamış ki yarınından vazgeçmiş birinin ağzından dökülmüş bu söze? yapma allasen, sen istedikten sonra, kurduğun oyunda kim itiraz edebilmiş koyduğun kurallara?
kelimelerin sihrine inanmak gerek. en kestirme yoldur bu; bilinsin istemediklerin, hakkında düşünülsün istediklerin için.
hem duydun mu hiç şu sözü: "bazıları vardır düşüncelerini gizlemek için sadece kelimeleri kullanır"...
