kendi arzusu dışında ayrılanlar kanımca kavuşmayı hep dilerler. umut fakirin ekmeği, umut ederler. farklı onlarca düş kurarlar ilk karşılaşacakları an'a dair.
özlem duygusunu da bastırmayı iyi bilirler, öyle sık sık dile getirmezler. "sayılı gün çabuk geçer" sözü lüzumsuz bir teselli, "giden dönmez" sözü ise acımasız bir yaklaşımdır onlara göre. kimseye laf anlatmak istemezler.
kimileri saplantı olarak adlandırsa da bu tavrını, bilmezler belki de budur onun ayakta durma kaynağı.
her geçen gün körelmez ümitleri, her yeni güne "ya bugün dönerse" diye başlamazlar da aynı zamanda.
beklemek anladığımızdan farklı manalar içerebilir onlara göre. özlemdir, hasrettir, bilinmeyene duyulan merak, unutmamak için çabalamak, hatırlamak için daha çok gayret göstermektir. beklemek onlar için olması gerekendir. görev değil içten gelendir.
vazgeçerlerse bir gün, onun haline üzülenler sanarlar ki umudu tükendi, boşa kürek çektiğini anladı; halbuki vazgeçerse bir gün, kimse bilmez ki o gün düşlemekten vazgeçti, kendisi bir daha dönmemek üzere bir hayali terk etti.
