insanın bir solcuyla aynı mekanda yarım saat geçirdiğinde farkettiği durum. her ne kadar bebeyim siyasi konuşmamı yasaklamış olsa da bir kez olsun deleceğim bu yasağı.
şimdi, ben bu olguyu anlayamıyorum. bu şiirsellik nedir ki? neden sürekli "burjuvazi, proleterya, yumruk, emek, statüko" gibi kavramlar kullanılıyor? sanırım solcuların fakir oyları almayı istememesinden kaynaklanıyor bu durum. daha elitist oylar onları daha güvenilir kılacaktır muhtemelen.
çünkü kendileri bilmiyor olabilir ancak haklarını savundukları emekçi, işçi sınıfın çoğu ilkokulu zar zor bitirmiş ve kitap okuyacak vakitleri yahut paraları olmayan insanlar. ve muhtemelen sosyalistlerin söyledikleri bu söz öbeklerinden zerre bir şey anlamayacaklardır. dağıttıkları bildirilerdeki kelime oyunları anca birer paçavra gibi kenarı fırlatılacaktır.
"proleteryanın demir yumruğunu burjuvazinin yüzüne indirme zamanıdır yoldaşlar!!"
"artık emeğimizin terinde boğacağız burjuvazileri."
"proleteryanın hükmünün geçtiği bir gelecek için!"
hani hep dincilere saydırırlar ya "türkçe konuşun." diye. asıl siz ne konuşuyorsunuz arkadaş? burjuvazi yerine sosyete diyemiyor musunuz? işçi sınıfı demek varken burjuvazi niye? demir yumruk diyeceğinize "oylarınızı işçinin hakkını savunan xyz partisine atın." neden demiyorsunuz? kime hitap ediyorsunuz efendiler.**
