içimde boktan, öyle boktan bir hisle koyuldum yola. anlamsız bakışlar, derin düşünceler. ne hissettirdiği belli olmayan çelişkiler, belki de dile getirmeye çekindiğim isyanlar geride bıraktığım kilometrelerde. saçma bir yolculuk, özlemi gidermeye çalıştığın ve her seferinde daha da tarumar olduğun.
her mevsim kar yağışlı bir istikamet. temmuz sıcağında da bembeyaz, şubat ayazında da. kimi zaman insan suretleri çevrelerinde, kimi zaman güvercin gölgeleri suluklarında. bazen hafif bir meltem, bazen de fırtına arşında.
yettim bayrama bir gün kala, kanımın donduğu soğuk diyara. yine gelene kadar taşırmıştım bardağı, söyleyeceklerimi içimde biriktirip. ve yine karıştırmıştım kafamı, acaba allah'a hangi sözlerle yalvarsam, onun yükünü biraz daha hafifletsem. olmadı, her zamanki gibi içimden gelenleri döktüm gözyaşlarımla gül dallarının kök saldığı toprağa. gittiğin günden geride kalanları anlattım bir bir üstünde adının yazdığı soğuk kar tanesine. sonra, sonra yanaştım, etrafıma bakındım, kimsenin olmadığını görünce sarıldım, bağrıma bastım, öptüm, kokladım, bayramını kutladım...
