büyük takımsan hakemi de rakibi de yeneceksin sözünün canlı örneği olmuş maç.
dakika 8 uzaydan değil topun 20 metre ötesinden gün gibi görülebilecek bir yerden bakan hakem görmekle bakmak arasındaki farkı gösterircesine sadece bakıyor ali güneş'in elinden(!) geleni yapmasına.
kimse bu maçın kasımpaşa'Nın attığı golle biteceğini düşünmedi. galatsaray taraftarı ve bilimum aklı başında fanatik olmayan taraftar kitlesi dakika 60'tan sonra kasımpaşa biter bu tempoyla ondan sonra da galatasaray çakar yine 3 tane diyordu ki öyle oldu.
yok galatasaray 9 kişi kalacaktı yok şöyleydi demesin kimse dakika 8'de bir kırmızı kart bir penaltı verilecekti ki o dakikadan sonra galatsaraylı futbolcuları bu kadar hırslandıracak bir durum olmayacaktı bu nedenle o ilk kartı verseydi bu maçın 7+ gol bahsinde bitmemesi mucize olurdu.
hakeme suç bulmak değil bu oyunun içinde verdiği kararlarla niyetini gösteriyordu zaten.
evet keita kırmızı görmeliydi. ama hakem kırmızı kart gösteremedi, yemedi de diyebiliriz. o kadar pozisyon olsun bariz penaltı+ kırmızı kartı çalma üzerine bariz gol şansı ve son adam pozisyonunda saçma bir kararla sarı ver üzerine de kırmızı kartı galatasaray'a göster...
güven özveri ve tecrübe üçlüsünün yanına 10 kilo ağırlığında bazı organlar gerekliydi.
bu sene moruz şiirimize yeni bir dize eklenmesine de yol açtı bu maç
"öyle de koruz
böyle de koruz
bu sene moruz
alayına koruz" *
