yan komsumuz ayşen abla gelip tuz istemiştir, kapıyı babam acar. tuzu getirir.
aysen abla: "tesekkür ederim."
babam kapıyı kapatır ve pişkinlikle, unutulmayacak sözünü eder:
"öyle kuru kuru tesekkürle olmuyo aysencim."
biz yerlere atlarız ve komsumuzun adı aradan seneler geçmesine rağmen "kuru kuru ayşen" kalır.
