Herkese göre yumurta, domates, biberden oluşan sarı kırmızı herhangi bir yemek ama benim için öyle değil. Zaten sarı kırmızı olabilmesi inanılmaz, harikulade bir şey. Kimileri için görüntüsü mide bulandırıcıdır. Bi nevi kusmuk dansıdır. Anlıyorum bu durumu. Ezik büzük şeylere bakıp bakıp mideye hüpletmek biraz tuhaf. Aceleye geldi soğanı unuttuk. Soğansız menemen, Baros suz; suz Galatasaray a benzer. Maça çıkarsın gol atamazsın ya, işte soğansız olunca da kimse,eline sağlıkdemez.
Ne kadar geniş bir tava olursa o kadar domatesler dans eder. Zehir rüsva eden bir neden daha, domateslerin kabuğuyla tavasına gönderilmesi. Soymayınca yiyenin diş arasına o kabuklar giriyor. O gün sanki bir maganda kurşunuyla ölüyorsunuz. Yumurta damsız giremez. illa yanında birkaç yumurta daha olacak. Tercihimdir, yumuşacık bir 1. sınıf beyaz peynir katarım. Diskoma kaşar sokmam. Sonra oluyor domatesler salça. Sadece beyaz peynir bu yüzden. Soğan ve biberleri tavaya ilk koyuyoruz ki hepsinden önce bir kavrulsun kısık ateşte. Ateşi birden verdin mi pembeleşmeden kapkara olur o mis gibi kokan soğanlar. Domatesler sertliğini yitirince, küçük bir kapta çırptığım ve içine beyaz peynir koyduğum yumurtayı tavaya usul usul döküyorum. Akabinde ateşi biraz daha açıyorum. Teflon tencereyi metal çizdiğinden tahta spatulayla geniş açılar yapmadan karıştırıyorum. Görüntü Ali Sami Yen stadının çimlerindeki 11 aslan gibi olunca ocağı kapatıyoruz.
Sıcak menemene yapılacak en büyük hakaret; onu tavasından yememektir. Gösterişli bir servis tabağına koymak onun canını sıkacaktır. Size mundar edecektir o zevki. Bu yüzdendir ki adam olduğu yerde yani tavasında veda etsin hayata. Hem bereketi de kaçıyor tabağa koyduğumuzda. isviçreli bilim adamları çok kafa yormuşlar ve bu sonuca ulaşmışlar. Küçük bir tabağa da kaymaklı yoğurt koyabilirsiniz. Ama ona gaymaklı yoğurtderseniz daha bir güzel olur.
Yavan yavan yenmez menemen. Daldır çatalı hop mideye olmaz. Menemeni ekmeksiz yersen askerde çok dayak yenir. Ne kadar çok ekmek o kadar az dayak yani. Ekmek bıçakla kesilmez. Masaya bütün gelir. Herkes eliyle koparır fazla fazla. Fazla olunca menemen bittikten sonra yavan ekmeği yiyorsunuz ve menemenin kıymetini anlıyorsunuz. 4 parmak genişliğinde bir ekmek parçasını 5 parmakla tavaya atıyorsunuz. Eliniz tavanın kaygan zeminine değiyor mu? Evet o zaman ekmeği çekmenin zamanı gelmiştir. Ağzınızı çok geniş açasınız ki ağız kenarlarınızdan yağ akmasın. Dilinize değdiğinde cennette hissediyorsunuz değil mi? Afedersiniz de cennetteki bir Nuriye düşen 33 huri hanfendi böyle menemen yapamaz.
Harika menemenler yapmaya sanırım 15 yaşında falan başladım. Annem sabahları hem işe giden hem çocuklara bakan hem ev işleriyle uğraşan karına ve kahvaltı alışkanlığı kazandırmaya çalıştığın çocuklarına yaparsın diye öğretmişti. Şimdi ise annemden daha iyi yapıyorum ki hep bana yaptırıyor. Babam da güzel yapar ama o hep domateslerin kabuğu soymaz. Adamcağızı üzmemek için zar zor yiyoruz. Menemen yapabilen babanızın kıymetinizi biliyorsanız, sizde afiyetle yiyin. Karım ve çocuklarımdan önce menemen sefasını en fazla tadan kişi abimdir. isterseniz dünya mutfağını önüne koyun. O benim menemenimsiz bir hafta yaşasa, 8. gün kabakulak oluyor. Abimle yediğim menemen en tatlı menemen. Kendi önünden yemez hep benim önümden alır. Buna bozulurum işte.
Menemene eşlik edebilecek en güzel içecekler; yazın, mideyi yakan bol asitli kola, şeftalili ice tea. Ayran da zorlanır ama sadece zorlanır. Kışın ise çay yine çay yine çay. 2 kaşık çay atalım demliğe. Biraz da tomurcuk çay atalım ki güzel koksun, mevsim bahar olsun, koyunlar melesin, al yanaklı, kırmızı başlıklı, heidi gibi köylü kızları dans etsin, Peter gibi köylü delikanlılar at binsin. Sümüklü geçen kış günlerinde de limonlu ıhlamuru önerebilirim.
Menemen mi melemen mi sorusu kafanızı karıştırmıyor değil. Aslı menemendir. Melemen söylemek biraz daha Fransız aksanı gibi duruyor ama unutmayalım ki Türkiye de yiyoruz yemeği. Bekar yemeğidir, aperatif yemektir, öğrenci yemeğidir denir menemene. Büyük yanılgıdır benim için.
Kocaman bir ailem olduğunda, Pazar kahvaltısında illa olacak bu yemek. Çocuklarım Pazar günlerini, Çarşamba günündeki beden dersinden daha çok sevecek. Çünkü menemen yiyecekler. Tamam, bir kadın zeki olabilir, güzel olabilir ama menemeni sevmeli. Hem ben ne edeyim domates deyince yumurta demeyen kadını. Ben ne edeyim sarı deyince kırmızı demeyen kadını. Benim için politik bir yemektir ayrıca. Devrimin kızıl rengi var onda. O yüzden sol elimle yerim hep. Menemeni seviyorum ama abartıp da bu durumu, izmir in Menemen ilçesine heykelimi dikmeyin. Herkesin karnı doysun, millet sofradan aç kalktım demesin bana yeter. insanların suratındaki tebessümü geçtim kahkahayı görünce, afiyet olsun derim. Bulaşıkları yıkarım.
