ergenlik çağlarında evet bu tercih oldukça gelişmiştir. nedeni ise o yaşlarda gençliğin kanı daha delidir, taşkınlık hat safhadadır, pek mantıklı düşünülmesi beklenemez, serseri tiplerle evden kaçmalar da yine bu yaşlardadır, hayat adrenalinden ibaret ve kavgadan yeni çıkan erkek kişinin:
- eyvallah güzelim bu kavgalar bitecek, sen beni bu karakol kapısında bekledin ya, çadırda da yaşarsın benimle biliyorum .
derken kız kişinin:
-hayat çadır da daha heyecanlı olabilir, sen yanımda ol yeter gülüm ölüme gideriz bee demesiyle devam edip gider.
e tabi yaş kemale erdikçe aşırı kıskanç ya da serseri erkekle hiçbir yere varılamayacağı idrak edilir ve annelerimizin dedigi gibi 'aşk karın doyurmaz evladım' cümlesi oturmaya başlamıştır düşüncelerin merkezine. yavaş yavaş daha bi devlet memuru tipli adamlar ilgi çekmeye başlar ki birden akla dank etmiştir. bu ses artık olgunlaşmanın ve gerçek anlamda evlilik yaşının geldiğinin sesidir...
