üzülüyorsun, kendine verdiğin sözleri gerçekleştiremediğin ve bi türlü hiç kimseye inanamadığın için. ilk gösterdğin direnç güçlüydü, asilceydi; ama yok oluyor bu cesaret, güven ve özgüven. sıyrıl içindeki bulanıklıktan ve anlamsızlıktan. seni bekleyeni seyret, yaklaşmasını hisset ve bir kez daha affet. ilk kez ve belki de son kez. gurur hiçbir şey için kabullenilecek bir meziyet değidir.
kendinle yüzleşmen ve hataların için yapabileceğin bir müzakere, imtahan. içindeki rüzgarlar çok garip ve çok ürpertici, korkutuyor yine seni. ne kadar affedici olabilirsin, ne kadar kabullenici olabilirsin ve ne kadar tekrar sevebilirsin?
tekrar ve tekrar aynı hataya düşebilir misin, ve tekrar üzülebilir misin?
çok yanlış yaptın ve çok tekrar ettin.
üzülmek istiyorsan tekrar gir bu yola ve biraz daha cesur ol. yoksa bi daha güneşin doğmamak üzere solup gidecek.
sen bu yazıyı okumayacaksın belki de; ama bu yazıyı aslında kendime değil, sana yazdım.
