toplum ahlakanın çirkin bir biçimde dejenere edilmesine tahammül edememiş, kalbi bunu kaldıramamış ve bazılarınca kirli kapleriyle ''saf anadolu çocuğu'' deriz ya işte o saf temiz yüreğiyle anlık öfkesince bu haksızlığa gönlü türlü el veremediğinden ayrılmanın en doğru yol olduğuna inanmış erkektir. doğru mudur? değil midir işte bu kısmı birazda karşıdakinde saklıdır. ancak baş metinde okuduğum kadarıyla bir kız mertçe ''ben bakire değilim'' diyorsa bu dürüstlüğüdür ki onu terketmek pek de doğru bir hareket olmayacaktır. en azından hiç söylemeyebilirdi bu ihtimali de düşünmek gerekir?
