en başta sözümün efendiliğini bozmayan , emekli olmuş , artık işi gücü günlük gazete takip etmek olan ve eşi dostu kahvehaneye görmeye gelen dedelerime ve amcalarıma olmadığını belirtiyorum. şimdi gelelim bu topluluğa ne zamandır bilmiyorum ama oldum olası hoşuma gitmez kahvehaneler. insanların saatlerce okey , tavla vs. işlerle vakit öldürmesi, kadınlara dedikodu yapıyorlar damgası vurmaktan kendını alamayıpta uç bes arkadasıyla yan yana gelince mahallenin bütün olaylarını dizenlerden bahsediyorum. neyse ki sigara yasağı geldi ki ona hiç girmek bile istemiyorum.bize okulda türkiye adına gelişmekte olan ülke demişlerdi. evet ancak bizi biz kandırabiliriz. acı gerçekler topluluğu..
