doğru da bir şeydir. atatürk büyük bir komutandı, gayet güzel de bir rejim ve ülke kurdu ancak kemalizm, onun fikirlerini sonuna kadar devam ettiren bir düşünce anlayışı ve bundan yana olmak ya da olmamak kadar doğal bir olgu yoktur. atatürk'ün yaptıklarını saygı ve hürmetle anmakla, sonuna kadar kemalizmi savunmak ayrı şeylerdir. kemalizm, statik, durağan bir kavramdır. kendini değiştirebilmiş,geliştirebilmiş olsaydı zaten adında izm içermezdi. diyalektiğe aykırı olan izm lere, ki buna kemalizm de dahildir, karşı olmak son derece doğaldır.
üstelik bir devletin resmi ideolojisi haline gelip de, insanların buna uymaya zorlanması daha da acı olandır. devletlerin fikirleri, stratejileri, planları olmalı ancak sabit görüşleri olmamalıdır. kemalizm, türkiye'ye atatürk'ün ölümünden sonra ancak zarar vermiştir. inönü halkı baskıcı tutumuyla yıldırmış, asker kemalizmi kullanıp defalarca siyaseti altaküstek edip insanların hayatlarını bunaltmıştır. atatürkçülük dedikleri de kemalizmle çok farklı bir şey olmayıp, demokrasiyi kuran felsefe olmasına rağmen demokrasi aleyhlerine dönmeye başlayınca, demokrat görünümlü şahin kanadın iktidar arzusuyla elinde tutmaktan vazgeçemediği, sarılacak dal olarak gördüğü bir düşünce haline gelmiştir. boş konuşmanın anlamı yok.
