şimdi bu devirde insanlarda böyle bir rehavet ve huzur duygusu veren çetrefilli bir yol oluşmuş. bu öyle bir akıl devinimi oluşturuyor ki bir kanıyı sağlıklı çalışır bir hale sokan her argüman çarkı yerli yerine oturuyor ve ortada bir sorun olmadığı mesajını gönderiyor bilincin farklı bir bölgesine. insan böylece rahatlıyor, gevşiyor ve başlıyor bilgi fukarası zihninden önvarsayımlar fışkırtmaya. buna ben tam bir isim bulamıyorum ama bunun adı belki de 'kendini kültürlü ve aydın hissettiren cahillik'tir. bu öyle yaygın durumda ki artık her köşe başında bu zihinlerin yönettiği bedenlerin havaya yaydıkları ses dalgaları kulaklarıma tanıdık geliyor. çünkü kökleri çok derine dayanıyor. hatırlatalım: 'Felâtun'u beğenmez anda çok divâneler gördüm' demiyor muydu şair?
işte mehmet kırkıncı hoca ile ilgili yapılan yorumları üreten 2-3 nöron bağının verdiği huzurun kaynağı kesinlikle bu vasıfsızlıktan fonksiyonsuzluk atrofisine uğramış kafadır. ne mehmet kırkıncı hoca'nın, ne de said nursi'nin kölesi yoktur ve ne de onlar kimsenin efendisidir.
talebelerinin şahsına aşırı muhabbetten men eden, kendisine duyulan saygının aslında ilme duyulan saygı olduğunu, 'ben sadece kuru bir üzüm dalıyım' gibi sözlerle pek çok yerde defalarca belirten, kurtuluş mücadelesinde ruslara karşı savaşırken ruslara esir düşmüş bir gazinin, nurculuğun kurucusu said nursi'nin talebelerindendir memet kırkıncı hoca.
