uzun yıllardır tanıdığım bir insan. severdim ki; uzun yıllardır beraber takılıyorduk. insanları dinine göre falan yargılamam. işim olmaz böyle safsatalarla.
bu arkadaş ateist olduğunu yeri geldiği zaman belirtirdi ortamda. inanmadığını söyler ve içindeki inanç durumuna bilemeyeceğimizden dolayı kendisini böyle kabul ederdik. inanmayan adama zorla inandıracak halimiz yok, neysen o'sun arkadaş. yeter ki insan ol, canımızı ye.
bu arkadaşımız yaklaşık 2 sene evvel bir rahatsızlıktan ötürü vefat etti. inançsız olduğunu evdeki ailesine açamamış olacak ki; muhafazakar bir aileden de geldiğinden dolayı derhal cenaze işlemleri başlatıldı. en yakın zamanda, en yakın camide kendisine bir cenaze namazı ayarlandı. yıllardan beri dostum olan kişiye yapılmış bir seramoniye gitmemek olmaz düşüncesi ile cenazedeki yerimi aldım. ailesine baş sağlığı diledim. o'na karşı vefasız olmazdım.
o gün anladım ki; arkadaşı herkes iyi biliyormuş, 3 defa haklarını helal de ettiler ve defnetmek amaçlı olarak topluluk yola koyuldu. mezarlığa varıldı, ben dahil bir sürü erkek naaş yerine konulduktan sonra küreklerle toprağı boca ettik yıllarca ateist olduğu konusunda taviz vermeyen arkadaşın üzerine. gömdük rahmetliyi. işimiz bitmişti. sonra herkes dağıldı, kimisi üzüntüden dağıldı kimisi de evine doğru.
tarih bugün, aklıma geldi ve bunları sözlüğe yazdım. rahmetli ateistti ama islami usüllere uygun olarak defnedildi. peki yapılan doğru muydu yoksa yanlış mıydı? ne diyeceğim bilmiyorum bu konuda. tıpkı cenaze namazı kılınırken ki acayip hissiyat nedeniyle hiçbir şey söyleyemediğim gibi.
