sabah saat 11:11 uyandım.Uyuyamamıştım ki hiç.Aklımda hüzün nefret gözyaşı ve özlem vardı.Bu kadar yoğun duyguyu bir arada yaşarken uyumak mümkün diildi.Kalktım penceremden baktım bu kez güneşi görmeye çalıştım başaramamıştım umut o kadar uzaktaki.Hani her bitiş yeni bir başlangıçtı nerdeydik? kimdik ? Bilemiyorum.
Gittin ! Beni benden alıp gittin.
Sevdim.Anlatılamayacak kadar çok sevdim .Bitmişti. Nedendi ? Niçindi? Bütün soruların cevap bulamadıkları andı bu an .Sonsuz sukunet başlamıştı artık.Ben iliklerime kadar aşkı yaşarken sen gitmek istedin ve en komik olanıda açıklaman yoktu. Sevgin bitmişti.Sevmek neydi? Nasıl başlardı? Neden biterdi? Bu sorularla devam etmek ne kadar zordu.
Gözyaşlarım daha tuzluydu. Artık kalbim daha bir paramparçaydı. Bir şarap kadehi gibiydi. Sanki tuzla buz olmuştu ve her parçası ruhumun derinliklerini daha çok yırtıyordu. Yoktu bu kez yeni başka bir kalp yoktu.
Acı çok garipti. Ne insanlar görmüştüm ben.Ne güçlüydüm ben.Şimdi ne benden ne de senden bir eser yok be sevgili.Çektin gittin sen gittin ben bittim ben bittim sen gittin.Çığlıklarım hiç bu kadar acıtmazdı.Kanatmazdı beni ama artık kanayan beni durdurmak mümkün diildi.Sürüklendim sevgili.Sensiz o günlerde gittim ben .Kaybolan benliğimdeyim şimdi.Peki aşk var mıydı? neden sevgiye muhtaçtı insanoğllu.
Birşeyler hep eksikti.Sen gidince birşeyler de kalmadı sevgili.
Aşk aşk adı aşktı yalnızlığımın.
Sensizlikti.
Tüm cümlemdin.Şimdi bir virgül'e muhtaç bu benliğim.
