biz burada klavye tuşlarına rahat basalım diye sakınmamışlardır canlarını.
eşine, nişanlısına, sevgilisine, anasına, babasına doyamadan gitmişlerdir huzur dolu mekana.
biliyorlardır arkalarında bıraktıkları ülkede sağlam gençler olduğunu, her türkün asker doğduğunu.
onlara şimdi olanları anlatamazsınız...
inanmazlar...
ben en değerli varlığımı, canımı verdim, bir köpeğin silahından çıkan kurşuna derler. bu ülke onları muhattap almaz derler.
hala birileri orada şehit olurken öbür tarafta yatacak yeri olmayan ama şimdi imralıda yatan bir şerefsizin, bir çözüm aracı olarak görülmeye başladığını anlatamazsınız onlara.
anlamazlar...
anlamak istemezler. koskaca türkiye cumhuriyeti birilerinin deyimine göre 3000 tane dağda gezen teröriste teslim olamaz derler.
muhattap kabul etmez derler.
bir hiç uğruna vermedim ben canımı vatanıma derler.
ama bir gün uyanırsınızki bütün bunlar size normal gelmeye başlamıştır. bir açılım diye başlayan süreç nelere gebe olur ruhumuz duymaz. size karşı boynumuz eğik. ruhunuz şad olsun...
