özellikle de erkeklerde soğuk terlerin dökülüğü olaydır. büyüklerin "bunların yaşı aynı, aynı zekadalar öyleyse arkadaş olsunlar" düşüncesinin ceremesini biz niye çekiyoruz lan.
misafirler eve gelmiş. Ancak bir gerginlik var. Görüyorum ki benimle yaşıt bir kızları da var.işte Türkiye ergenlerinin kanayan yarası. niye getiriyonuz oğlum kızınızı. Bu evde ergen bir erkek olduğunu bilmiyomusunuz, illa uyaralım mı?! ergenlik zamanının bende yaptığı stresi anlatamam. neyse içeri geçiyorlar. kızı öpmüyorum. seneler önce yaşadığım karşı cins ile öpüşme skandalının korkusunu üzerimden atamamışım. kızla pek göz göze gelmek istemiyorum. abimle takılıyorum. böyle şeylere aslında gerekte yok.sen oturmuşsun bilgisayarında kendi dünyandasın misafirlerin gitmesini bekliyorsun. ergenlikte yaşanan misafir kızı gerginliği zaten hat safhada.şansıma metal ve rock türü müziklerden nefret ettiğim halde yüce rabbim bana metalci kız gönderiyor. o da rap müzikten nefret ediyor belli. karşı karşıya geldiğimizde nefretle "rap cimisin sen?" diye soruyor bende aynı kızgınlıkla "evet sende metalcisin bakıyorum" diyorum. bıraksalar dövüşeceğiz.o olayda bitiyor bu sefer yanlızım. bitsin artık diyorum "bitsin" ama yok. kendi dünyamdayken pat hemen anası çağırıyor beni "musti bak bu x, seninle aynı yaşta" [ne yapalım a.na koyim her yaşıt insan arkadaş mı olmak zorunda]hayır sana mı kaldı yani. kızda bir stres yok tabii. neden oslun ki? kız kısmı ergenliğe daha çabuk girdiği için en azından bir şeyler oturmuş görüyosun. fizik ve boy yerinde, yüz de sivilce yok denecek kadar az, o yılları ortaokulda bırakıp genç kızlığa adımını atmış, özgüven yerinde, oh aliminyum. sende ise durum öyle değil tabii.sivileceler yüzünde tatil yapıyor resmen.boyda kısa. durumu özetlersek bir kızı iten ne varsa sahibim. neyse stresli bir şekilde tanıştırılıyorsun. hep yapmacık hareketler. yenilen yemekten sonra herkes akranıyla beraber. tek umudun abin kalıyor o da gidip kızın anasına babasına saz çalıyor. oda da ikimiz varız. neyse ki kızın ağzı laf yapıyor. ısınıyoruz birbirimize. stres biraz olsun kayboluyor. ancak tek sorun küfür olayı. sürekli küfürlü konuştuğum için lafın sonunda a.na koyim lafını yapıştıramıyorum. "bizim okul çok kötü ya amııoooöö ehe ehe.. " durumları oluyor. neyse salona geçtik bununla muhabbete orada devam ediyoruz. bu arada da aileler bizi izliyorlar sanki nesli tükenmekte olan iki hayvanız da çiftleşeceğiz. dönün önünüze lan. ne bakıyosunuz. böyle durumlarda da kızın anası babası hiç yanlışlık yapmaz ama seninkiler yapar, stresini yine sen çekersin. oradan bilgisayara geçtik.ulan kıza 3 defa dedim oturuyor musun diye hayır cevabını verdi. ben de boşa gitmesin dedim oturdum bilgisayara. kızın babası her tuvalete gittiğinde odaya dönüp bana ters ters bakıyor. tövbe tövbe. zannediyor ki ben vermiyorum bilgisayarı, kızını dışlıyorum. durumu bilmiyor tabi. o sırada abim geliyor. "bırak da biraz x otursun" diyor. arkadaş lafın bitmesini beklemeden bilgisayara atladı hemen. lan! o kadar yalvardık niye böyle yapıyosun allahsız. ulan sanki kızın elinden aldım da bilgisayarı anlayışsız bebeler gibi vermek bilmiyorum aliminyum. insan olan biraz naz yapar öyle atlar. "yok ben aslında oturmayacağım ama şey taamam.." de bari. 3 saat boyunca yaşanan gerginlik misafirin gitmesiyle son buluyor. bende inanılmaz bir sevinç. bu sevincim kızdan nefret ettiğimden değil o stresten kurtulmam. annem de ayrı bir şakacı "oo musti kızla çok iyi anlaştınız, birşey mi var anlayalım" tadında cümleler falan.
burada anne babalara sesleniyorum: tanıştırılmaya çalışmanın en kötü etkisini hep biz görüyoruz. yapmayın anneler babalar. çocukların kaderiyle oynamayın..
