muazzam bir film. bir ötanazi filmi olmanın çok ötesinde, bir hayat filmidir. ayrıca, ötanaziye tarafsız baktığını hiç sanmıyorum bence ötanazinin gerekliliğini vurguluyor film boyunca.
--spoiler--
şayet onunla birlikte intihar etmeyen kadın * yıllar sonra acı ve unutkanlıkla başbaşa kalmıştır. yani ötanazi yapması gerektiğini söylüyor adeta.
--spoiler--
--spoiler--
benim için filmde her şeyi anlatan bir sahne vardır. o da, ana karakterin başucuna gelen bayanın elini yatağa koyması ve kameranın bir dönüşle felçli adamın eli ile bayanın elini göstermesiydi. aralarında 20 cm gibi bir mesafe var ancak bu mesafeye felçli adamın ulaşması olanaksız. onun için mesafelerin nasıl da değiştiğinin, hayatın nasıl değiştiğinin resmidir bu sahne.
--spoiler--
