Küçük yaşta yalnızlık kavramı ile tanışırsın. 'Yalnız geldim, yine yalnız gideceğim.' cümlesi daha erkenden hafızana kazınır. Öyle bir duygudur ki bu; kimle nerede olursan ol veya ne yaşarsan yaşa bırakmaz seni. Anne baba sürekli ilgiyi senin üstünde tutar, arkadaşlarınla takılmayı özlersin. Arkadaşlarınla dışarı çıkarsın, bu sefer de anne babayı bıraktığın düşüncesi kurt gibi kemirir içini. En kötüsü de arkadaşlarının kardeş hikayelerini dinleyip imrenmek ve bir türlü kafandan gitmeyen 'Keşke benim de bir kardeşim olsaydı...' cümlesidir.
