bu süreci en rahat atlatmanın yolu çocuğa en başta yüz vermemektir.
misafirler gelir, kapı açılır; tabi siz çocuğu görünce "aman ne şirin şeysin sen öyle adın ne bakim? hı? oy yesinler seni!" gibi saçma, sevici ve çocuğun kafasında "bundan bana arkadaş olur" düşüncesi oluşturucu eylemler yaparsınız. benim taktiğim ise kesinlikle yüz vermemek.
misafirler gelir, kapı açılır; içeri girerler herkes tek tek öpülür, "hoş geldiniz" denilir, çocuk ise görmezden gelinir. işte o an 1-0 önde başlarsınız maça. ilerleyen saatlerde sıkılan çocuk sizin yanınıza gelmekten tırsar, meraklanmaz, kapınızı çalmaz.
ha diyelim ki anneniz yaptı bi iyilik getirdi onu sizin odanıza. taktik aynı: 'sakın yüz verme'. gelsin otursun yanınıza, siz sanki onu hiç görmemiş gibi devam edin sözlükte gezinmenize... evet evet sözlükte gezinmek, forumlarda dolaşmak çok iyi bir taktik. bilgisayarı sadece oyundan ibaret sanan çocuklar sizin bu sıkıcı gezintinizden bunalacak, "amaaan bu ne yau! burda oyun yok ben gidiyom" diye düşünerekten odanızı sessizce terkedecektir.
evet, çocuk odanın kapısını kapattığı anda yüzünüzde, dahice bir taktik uygulayarak savaşı kazanan komutan sırıtışı olur. savaşı kazanmışsınızdır. evet biraz gaddarca ama işe yarıyor.
