uzun zamandır aglamak ıstıyorum, aglayamıyorum dıyecegım sandın ama aglayadabılıyorum.
cok ağlıyorum, hani kucuk cocuklara derler ya etini mi kestiler işte öyle ağlıyorum ben. sanırım oruçtan kan şekerim düşüyor ondan.
bu can sıkıntısıyla anneme çatıyorum sonrada pişman oluyorum kadıncagız de hep alttan alıyor annelerin gulu ya, butun anneler mı boyle?
bundan ıkı sene once en yakın arkadasımın benı benım onu sevdıgım kadar sevmedıgını anladım, ınsan ayan beyan olan gerceklerı hasır altı edebılıyormus gorunce yok saymak istiyormus bunu anladım. şimdi hiç kimsenin samimiyetine inanamaz oldum.
samimiyet gidince cok şerefsiz bir insana dondum, ne de olsa herkes yapay diye koy gotune ye bagladım, herkesı kandırıyorum kimseyi sevmiyorum.
bir de bunu nıye yazdım bilmiyorum istiyorum ki oylarıyla herkes entryımı kucaklasın yalnız degılsın desınler *
son olarak; aslında nıye yazdıgımı cok ıyı bılıyorum, dun yıne ruyamda o arkadasımı gordum sarılmıs aglıyorduk sonra uyanınca benı kendımden tırstıran bısey oldu ruyada aglarken ben biz aslında küsüz biliyorsun bu bir ruya dedim o da biliyorum hadi uyan dedi, bir uyandım aglamısım *
