üniversitedeyken dekan yardımcısını bile dolandıran bir sınıf arkadaşım vardı. evet itiraf ediyorum beni de dolandırdı. ama bölümden kimi dolandırmadı ki!?! tamam bu hafifletici bir vesile değil ; ama son darbeyi, uzattığı ve anası babası kadar mühim olan bir dersin bütünleme sınavında arkamda oturmasına, yalvarıp yakarmasına rağmen bir sorunun bile cevabını söylemeyerek vurdum. kötü biri değilim. ama intikam almak zorundaydım. zira o zamanlar üniversitenin en zeki öğrencisi olduğumu iddia etmeme rağmen bir üçkağıtçı tarafından aptalca bir şey üzerine dolandırılmıştım. çocuk okulu ikinci kez uzattı. pişman oldum. yapabileceğim bir şey yoktu. gönlünü almak için tekrar samimi oldum ve tekrar dolandırdı. ödeşmiş olabilirz belki. ama yıllar sonra hayat bizi tekrar karşılaştırdı. prensipte anlaştığı bir işi, verdiği fiyat teklifini, kırım yaparak iptal ettirdim ve işi ben aldım. işi kaybetmesinden dolayı ekonomik durumunun tastamam kötüleştiğini ve durumunu ancak elinden aldığım işte çalışarak düzeltebileceğini söyledi. tamam dedim. işe başladı ve beni tekrar dolandırdı.
soru: şimdi ben mi salağım yoksa o mu iyi bir dolandırıcı? tam olarak bilmiyorum. ama ikimizin de bu noktada inanılmaz bir mücadele sergilediğine eminim.
hayata gelince; bizi bir daha karşılaştırabilir. eğer bunu yaparsa hayata küfredip tekrar dolandırılmayı bir sonraki intikam yeminimin anlam kazanması için bekleyecem. evet ben buyum. maalesef. kötü oldum valla.
şimdi kendimi, kaldırımdan geçerken, kırmızı ışıkta duran iett otobüsünün içindeki bütün yolcuların kendine baktığını sanıp yürüyüşünde gayriihtiyari değşiklik hisseden bir asosyal gibi hissettim.
