içimizden biri. umut sarıkaya'nın meyvesi. ayrıca çocukluğumun geçtiği eski mahallemdeki alptekin adlı bir çocuğa gerek yüz ifadesi, gerek karakter olarak bir hayli benzemektedir. biz de çocuğa, aptik derdik. babasından arabasının anahtarını alıp saatlerce direksiyonda oturur, altından çükünün yarısının gözüktüğü atletiyle müslüm gürses dinler, camdan dışarı tükürürdü.
