üniversitede yemekhane çıkışı yurda doğru arkadaşlarla yürünmektedir.sohbetin konusu sürekli dilimize takılan "lan,yaa,işte,yani" gibi kelimelerden bir türlü kurtulamamamızdır.
-ya annem de hep kızıyor "işte" diyip durma be kızım diye ama...
-niye kızıyor ki?
-işte yaa,ben de onu anlamıyorum işte!
-puhahahaha!!*
konuşma devam eder ama inadına mevzu açıldığından mıdır bilinmez,herkes kendi takıntılı kelimesini istemsizce söylemeye devam eder.en sonunda pes eden arkadaş:
-yeter lan işte yaani yaaa *
