14-15 yaslarindayken bi kadin geldi kapiya; ben para vermek istemedin kimbilir ne haltlar karistiriyorlardir falan diye. annem de yoktu evde. kadina yiyecek biseyler vereyim dedim. hatirlamiyorum biraz patates falan verdim
acindirmalar basladi. beyenmedi verdigimi.
ne istersin dedim. gonlunden ne koparsa dedi. tabi kendni acindiriryor bi yandan da. sonra
biraz zeytin yagi verdim bi kavanozda galiba.
sonnra memnun olmadi. biseyler soyledi. huylari ya bilirsiniz. sayikladi biseyler falan. o kadar mubala etmeye gerek yok kapima gelmissin vercez elbet biseyler... dinledim ben de.
gonlumden bu koptu beyenmediysen alma dedim sonunda. aldi eli mahkum verdiklerimi.
dileneni bos cevirmemek zaten dinimizin kurallarindan biri vercez biseyler ama gereksiz abartilari hepten itici yapiyor yani.
abla bi merdivenini sileyim boyle boyle cok zor durumdayim falan yok. aliskanlik iste alismislar dilenmeye.
kac kere markette karsilastigim bir adam var selpak aliyor. sokaklarda satiyor. sen ne kadar verirsen o kadara razi oluyor mesela.
o adama 5 lira da verirsin ona 10 lira da.
birseyler dilenmek icin karsiliginda az da olsa bir hakkin gecmeli, az da olsa emek etmelisin.
