Bir duygu okyanusunda kendimizi sürekli var etme, yaşamı anlama ve bilme merakıyla kendimizi sonsuz bir maceranın ortasında buluyoruz. Hiç bitmeyen bir tutku, çözülmeyen bir bulmaca, hapsolduğumuz bir girdap, kaçarken girdiğimiz çıkmaz bir sokak...
insan ne kadar kendini sorguya çeker ve boşluklarının farkında olursa o kadar yaşantısına çeki-düzen verebilir. kendini; yani özbenliğini, vicdanını sorgulama sürekli kritiğe tabi tutma ve yeri geldiğinde onu yerden yere vurma; kendisini bilen insanın işidir ve varlığın anlamının farkında olmanın gereğidir.
