bayan taraftar olmak zordur ülkemde. forma giyersen; laf atarlar, arkandan bağırırlar ya da akla gelebilecek en absürd olaylar yaşanır. futbol muhabbeti etsen; kız arkadaşlarınla edemezsin çünkü sevmezler, bilmezler. seversen de kınayan bakışlar atarak gülerler, halbuki bilmiyorlar ki neleri kaçırdığını. erkeklerle muhebbete girince de çok bilmiş erkeklerin; sen ne anlarsın spordan,taraftarlıktan, bakışıyla karşılaşırsın. sanki spor sadece erkeklere verilen, onların alyabileceği bir oyunmuşcasına.
ülkemin erkek egemen anlayışı içinde futbolu, basketbolu ve bilimum sporları sevmen gariptir. aslında belki de buna hakkın yoktur, çünkü erkek oyunudur. bizim kalbimiz, ruhumuz, zevklerimiz yokmuş gibi, erkek oyunu. bazılarına saçma gelebilir buna takılmak, boşver deyip geçmemek. geçmezsin, geçemezsin çünkü yapılan, söylenen haksızlıkları unutamazsın, iz bırakır.
halbuki, benim için futbol bir aşktır. rengine, armasına, parçalısına hayran olduğun, sevdiğin, aşık olduğun, acını, üzüntünü unuttuğun aşk. bazen annenle tartışma sebebin, neden diğer kızlar gibi olmadığın ithamlarına karşı gelme sebebin. bazen de arkadaşlarınla eğlenme, gülme sebebin, saatlerce yapılan muhabbetler, gırgır, şamata. sebebi ne olursa olsun, hayatı unutturan ve aklını,kalbini bir meşin yuvarlağın, 22 adamın, sarının-kırmızının peşine takan şeydir futboldur.
kim ne derse desin, iyi ki bayanım, iyi ki taraftarım.
