uzun bir süre sonra ilk kez erken kalkılmıştır.sabahın ilk ışıkları lavabonun ışığını açma dürtüsüne ziktiri çekmiştir.kapı kapalıdır.
çilekeş babanın da o saatlerde hazırlanıp işe gideceği bilinmemektedir.saat kimin zikindedir ki.neyse efendim baba 2.lavaboya girmeden evvel -tahminen- lavabonun aynasına bakıp bakıp sinsi sinsi gülümsemeye başlar.bilmiyor kapı kapalı,ışık yok.biricik oğlu söyleyeceği her şeyi nakış nakış işliyor körpe beynine.o daha bi çocuk.
+mehmet kabul et güzel osuracan
+mehmet mütevazılığa gerek yok
+topla kendini mehmet
gülüşler..
+sabah sabah herkes senin kadar sağlam osuramaz mehmet
+ilk manitandan da bunun için ayrılıp yan odadaki çirkine gömsürüp çirkin babası olmadın mı mehmet.alacağını aldı bu osuruk senden.hadi mehmedim.bir kiii ÜÜÜÇÇ
mahçup etmemek için sesimi çıkarmaktansa dudaklarımı kemirmeye fayanslara ufak ufak vurmaya koltuk altı kıllarımı yolmaya başladım.
gülünmesi gereken yerlerde gülememenin verdiği kabus kapı sesiyle sona erdi.
gülündü,ardından osurukla mukabele edildi ama.
yakışıklıydım hani baba.vermeyecek yoktu hani lan ?
