olaylar nasıl bu kadar büyüdü anlamıyorum sözlük...bu enişte bozuntusuna çok pis oyun edesim var ama dua etsin arada ablam var...aileme karşı beni fişeklemesine bir şey demedim hep sustum..internette takılmamı kötüledi onada eyvallah dedim ama bana gelip kapa çabuk o msni erkeklerle konuşuyorsun biliyorum demesine kıl oldum...sen kimsin lan! dediğimde tokat yediğimde daha bi kıl oldum...o tokattan sonra hayattımda kimseden nefret etmediğim kadar ondan ettim sözlük...bu zamana kadar aileme laf getircek bir şey yapmadım ve en çok korktuğum şey de buydu*...hayata karşı pasif kaldım hep yaşıtlarım erkeklerle orda burda fink atarken ben mahallemde oturup karı kızla muatab oldum ki sevgilim oldu evet ama yinede o sözleri duycak kötü bir şey yapmadım ben...bu kadar geri kafalı bir eniştem olduğu için çok utanıyorum sözlük! ve aramızdaki kavganın ailelerimize hatta ablama yansımasından dolayı kendimden nefret ediyorum...adamın sorunu benle aileme düşman oldu ne annemin ne de babamın ona bir şey dememesine karşın. üstelik üniversiteye gitmemi bile istememiş evden uzaklaşcam ya kız başıma yobazlığında bu kadarı... acıyorum sözlük ablamın hayatını mahvetti ve kız yeğeniminkide mahvolucak...anlatamıyorum kimseye siz istediğiniz kadar tedbirinizi alın istediğiniz kadar sıkı tutun kilitleri takibe alın göz önünde bulundurun ama yine de yapcak olan istediğini yapıyor hatta daha kötüsünü yapıyor!...
bazen şimdi yine olduğu gibi yaşamaktan nefret ediyorum...sanki ben kalksam ortadan tüm sorunlar hallolcakmış gibi geliyor kendimi o derece fazlalık hissediyorum.*
