ne zaman ölürsek ölelim, mutlaka bir şeyleri yarım bırakırız giderken... yarım kalanların en kötüsü, açıklanamayan veya açıklanmayan duygulardır. ne acıdır, elimizdeki fırsatları korkaklık duygusu yüzünden değerlendirememiş veya değerlendirmeyi hiç düşünmemiş olmamız.
Hiç bir şey için "Benimdir" deme Sadece de ki: "Yanımdadır"
Çünkü ne altın, ne toprak, ne sevgili, ne hayat Ne ölüm, ne huzur, ne de keder
Daima seninle kalmaz... * ya yarım kalan aşklar ? Başlayıp da bitirilemeyen kitaplar ? Bir hevesle yola koyulup yolun yarısında vazgeçmeler ? Birlikte başlanıp da tek başına sürdürülmek zorunda kalınan gelecek hayalleri ?
bir sürü şey için, yarım bırakmaların bir çok nedeni olabilir. içimizde büyük enerjiler hissederek başladığımız her şeyi bir solukta bitirmelerimizin nedeni, onların gerçekten yapmak istediğimiz şeyler olmasından kaynaklı olabilir mi ? içimizdeki sesi dinlemeyi becerebildiğimiz, ve de onun dediklerini dikkate alıp hayata geçirebildiğimiz zaman, ne yarım bir şey kalacak hayatımızda, ne de pişmanlıklar yaşayacağız kimbilir...
