sabahları ne kadar erken kalkınılmış olsa da,gidilmekte olan yere ne kadar isteksizce adımlar atılsa da ve ne kadar can sıkıcı olsa da bilmek bir sonra ki günün bugünden farklı olmayacağını,duyduğunda beyninin koku hücrelerinde fırından gelen taze ekmek kokusunu,pastahanelerden gelen buram buram poğaça kokusunu "ulan sırf bunun için değmez mi be" de denilebilecek bir hadisedir.
(bkz: sabah poğaçalarına hasret kalanlar)
