ayrılmak zorunda olduğunuzu düşünürsünüz. ayrılmanın herşeyi düzelteceğini, birbirinize göre olmadığınızı, hatta farklı dünyalar geyiğine girersiniz. ama aslında susarak anlatılanlar kimsenin bir yere gitmemesi gerektiğini gösterir. gözlerde oluşan pırıltılar, bir saniyenin bile kıymete bindiği anlar. hep kalınsındır orda. ve geçmesindir zaman.
ama geçer zaman, gider, hiçbişey diyemezsin. sonra keşkeler başlar işte sıçtığın andır. o keşkeler bi türlü bitmez..
tıpkı arkadaşının uzattığı çikolatadan almayıp sonra bidaha uzatırsa alcam diyipte uzatmadığı an gibi. neden giden çikolatayı, giden sevgiliye benzettiysem o da ayrı bi konu tabii..
