640.
-
pencere önünde, arkadaştan ayrı,
porselen saksıda, bir süs çiçeği...
evin hanımı, her akşamüstü,
su ve güneş sunar,
entellektüel...**
pencere önü çiçeğine
ne ansızın yağmur, ne gökkuşağı
ne dipdiri sabah, gözyaşı...
ne şebnem görmüştür ne kırağı tanır
ama iyi konuşur, kitap gibi.
rastgele çiçeklere şöyle bir bakar
cansız cam ardından, tül perdelerden...
Pencere önü çiçeğine
Ne mecburen güneş, ne karakış
Ne dopdolu bahar ürpertisi...
Zorlu bir rüzgarla boynu hiç kıvrılmaz
Haylaz çocuklarca hiç koparılmaz
Gece çökünce açılır lambalar
Öteki çiçekler ay ışığındalar...
bülent ortaçgil - fikret kızılok
